การปฏิบัติกรรมฐานต้องใจเย็น และใช้เวลาในการปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอ
อย่าทำบ้าง ไม่ทำบ้าง หรือทำๆหยุดๆ หรือได้ยินคนอื่นพูดถึงเรื่องแปลกๆเรองอัศจรรย์ทางจิต ทำให้หูผึ่ง และอยากปฏิบัติขึ้นมา เพราะอยากให้ตนเองมีประสบการณ์เช่นนั้นๆ บ้าง แล้วลงมือปฏิบัติ การปฏิบัติแบบนี้จะไม่ก้าวหน้า หรือจะทำให้ติดขัดกับการปฏิบัติ เพราะลงมือปฏิบัติด้วยความอยาก
ใครที่ปฏิบัติแล้วรู้สึกว่าติดขัด ไม่ก้าวหน้า ให้หยุด วางใจให้เป็นกลางๆ และหันมาพิจารณาการปฏิบัติของตน เช่น พิจารณาเราปฏิบัติมากน้อยแค่ไหนต่อวัน ขณะปฏิบัติมีสติสัมปชัญญะต่อเนื่องหรือไม่มากน้อยเพียงใด ขณะปฏิบัติจิตมีความอยาก มีความยินดีพอใจใน รูป-เสียง-กลิ่น-รส-สัมผัส-ธรรมารมณ์ มีความพยาบาทลึกๆภายในหรือไม่ จิตอ่อนล้าง่วง เคลิ้ม หรือจิตวิตกฟุ้งซ่านขาดสติ หรือลังเลสงสัยในสภาวะธรรมสงสัยวิธีปฏิบัติหรือไม่
ถ้าติดอยู่กับอันใดอันหนึ่งสิ่งใดสิ่งหนึ่ง วางใจเป็นอุเบกขาวางใจเป็นกลาง มีสติอยู่กับสภาวะปัจจุบัน พิจารณาเวทนา และธรรมที่เป็นข้าศึกหรือตรงข้ามกับสิ่งที่เราติดชัดนั้น
การปฏิบัติก็จะก้าวหน้า ผ่านพ้นไปตามขั้นตามลำดับ ขอเป็นกำลังใจให้ผู้สนใจปฏิบัติทุกท่าน เพียรรักษาการปฏิบติต่อไปอย่างต่อเนื่อง
สาธุ เจริญพร ขอให้ทุกท่านมีความเจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น