ปัญหา คือ เราต้องอยู่กับสิ่งปรุงแต่ง
มันปรุงแต่งเรา เราก็ปรุงแต่งสิ่งอื่นต่อไป , ภาระหนัก & ทุกข์ ก็เกิดขึ้น
การปรุงแต่ง คือ เมื่อสิ่ง ๒ อย่าง ถึงกัน ก็ปรุงแต่งกัน
เมื่อเหตุปัจจัยเป็นอย่างนี้ ผลก็เป็นอย่างนี้ , เมื่อเหตุปัจจัยเป็นอย่างอื่น ผลก็เป็นอย่างอื่น
เมื่อเหตุปัจจัยดับ ผลก็ดับ , เมื่อเหตุปัจจัยไม่มี ผลก็ไม่มี
การปรุง ผู้ปรุง ผู้ถูกปรุง เรียกว่า สังขาร เสมอกัน
จะดีหรือชั่ว เป็นสิ่งสมมุติ ตามความรู้สึก
เราโง่ต่อการปรุงแต่ง ก็ปรุงแต่งอย่างโง่ ๆ แล้วยึดถือความปรุงแต่ง ได้ผลเป็นทุกข์
แม้ปรุงอย่างไม่โง่ ก็เป็นภาระหนักอยู่เอง
ไม่ปรุง - ไม่ถูกปรุง - ไม่ยึดถือการปรุง จึงสงบ
ปรุงไปในทางดับ ดับการปรุง คือ ไม่ปรุง ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่มีการยึดถือ ก็ไม่ทุกข์
ปรุงปัญญา ที่เป็นไปเพื่อดับ มีประโยชน์
หยุดปรุง - ไม่ยึดถือการปรุง - สิ่งปรุง มันก็อยู่เหนืออำนาจ อิทัปปัจยตา
โดยไม่ถือเอา อิทัปปัจยตา เป็น ตัวกู ของกู
..
พระอาจารย์พุทธทาสภิกขุ
..
ปล. ปรากฏการณ์ ทุกอย่าง , ชีวิต เป็นเพียงกระแส อิทัปปัจยตา
สังขารทั้งปวง เป็นกระแส & อาการ แห่ง อิทัปปัจยตา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น