บุญแท้ กุศล

บุญแท้ๆหรือกุศลนั้นเกิดที่ใจเรา ไม่ได้เกิดจากสมองความคิดเราที่พรํ่าร้องบนบาน คนเราชาวพุทธเข้าใจผิดกันไปมาก ที่ไปรํ่าร้องขอ ทําบุญโดยสร้างเงื่อนไขอยากมีอยากได้ ทําแล้วขอให้ได้ไปสวรรค์ให้ได้รํ่ารวย ทําเหตุไว้ดีผลที่เกิดนั้นย่อมต้องดีอยู่แล้ว ทําความดีย่อมต้องได้ดีอยู่แล้วจิตนั้นเป็นกุศลอยู่แล้ว ไม่จําเป็นต้องไปร้องขอไปทําให้จิตเจือไปด้วยอกุศลเลย มันกลายเป็นการทําบุญเพื่อจะเอา ทําบุญแล้วจะเอาสวรรค์วิมาน เป็นพวกเมาบุญ ใจที่น้อมนําปิติไปกับบุญสุขที่ใจนั้นหล่ะได้กุศลแล้ว กุศลผุดขึ้นมาที่ใจเราที่ตรงอก ใจเราน้อมนําไปที่การเสียสละการละออกยินดีในสิ่งที่ได้ทําความดีนั้นๆ แล้วหากกระทําด้วยใจที่ว่าง แม้เราจะว่างแค่แว๊ปเดียวก็เป็นมหากุศล เพราะใจที่ว่างนั้นเป็นจิตของพระอรหันต์ ไม่ใช่จิตที่ชุมไปด้วยความโลภที่เฝ้าเอาแต่ร้องขอ การร้องขอด้วยจิตที่เป็นไปด้วยความโลภเป็นจิตแห่งเปรตภูมิ กุศลหรืออกุศลล้วนเกิดขึ้นที่ใจเรา จิตเราจับได้ทีละอย่าง หากจิตจับยึดในอกุศลอยู่ กุศลนั้นจะเกิดกับใจเราได้อย่างไร เพราะกุศลกับอกุศลนั้นเปรียบดังความมืดกับสว่างที่ไม่เกิดพร้อมกัน