เหตุที่คนเราต้องสร้างบุญ
ตอนนี้เราพอจะรู้จักความหมายของคำว่าบุญและมีวิธีการสร้างบุญมากมายแต่ก่อนจะกล่าวถึงเรื่องของวิธีการสร้างก็ต้องทำความเข้าใจเหตุให้ตรงก่อนว่า การที่เราต้องสร้างบุญนั้นเพื่ออะไร จากหลักการของกฎแห่งกรรมที่ได้กล่าวมาแสดงให้เห็นว่าคนเรามีทุกข์หรือมีสุขก็เพราะการกระทำของตนเองเป็นเหตุ ถ้ามีความทุกข์มากก็แสดงว่าทำบาปไว้มาก และการที่เราต้องหมั่นสร้างบุญไว้มากๆ ก็เพราะชีวิตจะได้มีความสุขให้พร้อมด้วยทรัพย์สมบัติ,รูปสมบัติและคุณสมบัติแห่งความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์โดยการสร้างบุญบารมีทั้ง ๑๐ ประการโดยสรุปรวมความไว้ได้ ๓ หมวดสำคัญคือ ทาน ศีล และ ภาวนา ซึ่งเป็นหลักการเดียวกันกับที่พระพุทธเจ้าได้บำเพ็ญเพียรเมื่อครั้งที่พระองค์ยังเป็นพระโพธิสัตว์มานับภพชาติไม่ถ้วนก่อนที่จะได้ลักษณะของมหาบุรุษมาครบถ้วนทั้ง ๓๒ ประการ บุญจากการทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนานั้นจะไปกำจัดกิเลสกองใหญ่ ๓ อย่างคือ โลภะ โทสะ โมหะ ซึ่งเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้ ทรัพย์สมบัติ รูปสมบัติ และคุณสมบัติแห่งความเป็นมนุษย์เสื่อมลง บุญที่เกิดจากการสร้างทานจะไปกำจัด โลภ หมายความว่า ความโลภ ความอยากได้มากๆจะเป็นสาเหตุให้อยากจะเอาสิ่งของผู้มาจากทีแรกก็พยายามจะเอามาให้ได้อย่างชอบธรรมแต่พอพยายามจริงๆ แล้วยังไม่ได้สักทีก็เริ่มที่จะสรรหาวิธีการที่ไม่ชอบธรรมมาใช้ และถ้าใครมีความโลภมากๆ ใจก็จะไม่เคยอิ่ม ไม่เคยพอ ความโลภจึงเป็นตัวการสำคัญที่จะทำให้ทรัพย์สมบัติให้หมดหรือพร่องไปเรื่อยๆ แต่ถ้าใครที่ได้หมั่นทำทานอยู่เสมอ ก็จะละจิตใจเรื่องความโลภออกทำให้ไม่เพ่งเล็งทรัพย์ของคนอื่นและด้วยผลบุญจากการให้ทานก็จะดึงดูดให้เกิดโภคทรัพย์มากขึ้น บุญที่เกิดจากการรักษาศีลจะไปกำจัด โทสะ คือความโกรธ ความพยาบาทอาฆาตผู้อื่น ถ้าใครรักษาศีลไม่ดีก็จะทำให้ความโกรธนั้นกำเริบขึ้นเพราะความโกรธนั้นมีอยู่ในกมลสันดานของมนุษย์ทุกคนเป็นธรรมดา เมื่อโกรธจนควบคุมตนเองไม่ได้เพราะไม่เคยรักษาศีล ก็จะนำพาตนเองไปทำร้ายคนอื่นจนได้รับบาดเจ็บ พิกลพิการหรือแม้กระทั่งถึงตาย จนเป็นสาเหตุให้ตนเองมีรูปร่างอัปลักษณ์ หรือ พิกลพิการเช่นเดียวกัน บุญที่เกิดจากการภาวนา จะไปกำจัดโมหะ คือความหลงผิด คือไม่รู้ไม่เห็นไปตามความเป็นจริงเป็นตัวการที่จะทำให้ “คุณสมบัติ” ของความเป็นมนุษย์คือ ความเฉลียวฉลาด ไหวพริบปฏิภานที่จะดำรงชีวิตอยู่อย่างสุขสบายและถูกต้องตามทำนองคลองธรรมนั้นบกพร่องลงไป กิเลส ๓ กองใหญ่อันเป็นที่มาของความทุกข์ทั้งหลายนี่เองเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้เราต้องหมั่นสร้างบุญบารมีเอาไว้มากๆ เมื่อหมั่นสร้างบุญให้มีกำลังเหนือกิเลส ๓ กองเหล่านี้ได้ ก็จะทำให้ความทุกข์ทั้งหลายลดน้อยลงเพราะบุญจะไปดึงดูดทั้ง ทรัพย์สมบัติ รูปสมบัติ และคุณสมบัติที่สมบูรณ์มาสู่ตัวเรา การสร้างบุญจึงเป็นเรื่องสำคัญของชีวิตที่จะต้องทำให้เป็นนิสัยจนกระทั่งเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปเลย แต่ทว่าเรื่องของการสร้างบุญให้ถูกวิธีนั้นแม้เราจะทราบว่ามีช่องทางมาแห่งการสร้างบุญมากถึง ๑๐ ประการซึ่งขมวดรวมกันเป็น ๓ หมวดใหญ่ คือ ทาน ศีล และภาวนา แต่บางทีเราอาจไม่รู้ว่าเราจะทำได้อย่างที่กล่าวมานี้หรือไม่หรือมีความเข้าใจในเรื่องการสร้างบุญเช่นนี้จริงหรือเปล่า ซึ่งผมขอแบ่งแยกประเด็นให้ชัดเจนก่อนว่า บุญนั้นสามารถสร้างได้ง่ายๆ และไม่ใช่เรื่องที่ยากเกินกว่าทำความเข้าใจ รู้จักวิธีการสร้างบุญ เข้าใจให้ตรงกันก่อนอีกสักนิดว่า บุญกับความสุข นั้นเป็นสิ่งที่ใกล้เคียงกันแต่มีความแตกต่างกันตรงที่ว่า บุญนั้นนอกจากจะยังความสุขให้กับตัวเราเองแล้วยังสามารถยังประโยชน์ให้กับผู้อื่นได้ด้วย ถ้าสิ่งที่เราได้ทำนั้นสร้างความสุขให้กับเฉพาะตัวเราเพียงคนเดียวทำให้เราจิตใจเราเบิกบานแต่ผู้เดียว แต่กลับเป็นโทษกับผู้อื่นเราไม่อาจจะเรียกว่าสิ่งนั้นหรือการกระทำนั้นเป็นบุญได้ การสร้างบุญขึ้นมาจึงควรจะเป็นความสุขที่เกิดขึ้นทั้งต่อตนเองและผู้อื่นมองได้ทั้งในทางโลกและทางธรรม "ขอให้ท่านที่สนใจใฝ่ธรรม จงประสบแต่ความสุข ความเจริญ ทั้งในทางโลกและในทางธรรม โรคภัยไข้เจ็บไม่มาเบียดเบียน บุญรักษา ธรรมรักษา วาสนาดี มีลูกหลานกตัญญูทุกคน ทุกท่านเทอญ...สาธุ สาธุ สาธุ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น